HRPRO.be is the association of HR Professionals in Belgium.

We give a voice to the HR Profession in Belgium.

 
We zouden nog vergeten dat er iets anders dan telewerk bestaat, in deze schemerzone tussen COVID en de toekomst, waardoor een perfecte storm raast. De wereld draait verder en we zien dat mensen meer en meer terugkeren naar oude gewoontes: de files zijn terug, mensen gaan weer shoppen en het politiek gekrakeel is terug van nooit weggeweest.
 
Brexit
 
Aan de overkant van het kanaal lijkt Brexit nu volledig losgebarsten met een tekort aan personeel, bevoorradingsmoeilijkheden en een regering die zich ingraaft in het eigen gelijk. De 5000 gelegenheidsvisa voor truckchauffeurs lijken mij eerder een bewijs van het ongelijk van een regering die niet gelooft in samenwerking maar denkt in deze wereld van vele connecties het alleen te kunnen rooien.
 
We leven in een perfecte storm met een cocktail van demografische, economische en sociale veranderingen. En de impact op HR is ook groot.
 
Employer Branding
 
Regelmatig sluit een broodjeszaak de deuren wegens een tekort aan personeel. De lijst van openstaande vacatures is duizelingwekkend lang. Employer branding is terug van nooit weggeweest. De recente Unimpossible campagne van Unilin is daar een voorbeeld van. De vraag is in welke mate employer branding in een lege markt effectief zal zijn. Niek Leenaert van Unilin geeft aan dat naast employer branding ook ingezet wordt op opleiding. (lees het: Volledig artikel)  
 
Opleiding
 
Opleiden is het nieuwe rekruteren? Volgens de Vlaamse minister Crevits zijn de werkgevers te streng en zijn de eisen inzake sociale vaardigheden te hoog. Maar hier gaat de minister wat kort door de bocht. Werkgevers klagen al langer dat de output van het onderwijs er op achteruit gaat en dat zelfs basisvaardigheden niet meer voldoende meegegeven worden. In België scoren we aan de top inzake formele opleiding door werkgevers, maar lijkt de reflex om zich permanent bij te scholen minder aanwezig. Op onze hrpro-conferentie van mei van dit jaar mochten we het horen: levenslang leren is een gedeelde verantwoordelijkheid en vergt maatwerk.  (bekijk de volledige conferentie onlinehttps://hrpro.be/nl/dossiers/learn_grow_watch_the_video_reports/338
En maatwerk beperkt zich niet tot jobinhoud en opleiding. Ook jobmobiliteit is van tel.
 
Jobmobiliteit
 
We scoren ook niet zo goed inzake de jobmobiliteit in België. Op federaal niveau mochten we het voorstel van federaal minister Dermagne aanhoren dat mensen die vrijwillig ontslag nemen toch recht zouden hebben op een uitkering. Ik hoorde de mensen roepen dat dit van de pot gerukt zou zijn. Maar misschien gooien we dat ideetje maar beter niet zomaar weg, als we weten dat sommige mensen te lang blijven zitten op hun stoel, uit vrees voor verlies aan rechten. Natuurlijk is het ondenkbaar om die uitkering onbeperkt te maken. Dat geldt niet enkel voor vrijwilig ontslag, maar is een algemeen principe dat geldt voor alle werkloosheidsuitkeringen.
Maar nu de arbeidsmarkt weer roodgloeiend staat, bestaat de kans dat mensen meer zullen overgaan tot jobwissels. Sommige mensen kondigen de grote leegloop aan na Corona.
 
Retentie
 
Is retentie het nieuwe rekruteren dan? Maar retentie op zich bestaat niet. Retentie gaat erover dat mensen wel kunnen maar niet willen vertrekken. En dat is een gevolg van goed werkgeverschap. En goed werkgeverschap komt er niet zomaar. Talrijk zijn de werkgevers die bij een crisis de goede intenties laten stromen, om ze dan bij het afzwakken van de storm te laten varen. Misschien komt er deze keer geen einde aan deze storm?

Met de "great resignation" valt het nogal mee. In de US zou er 0,2% meer vrijwillig verloop zijn in vergelijking met 2019. De trend heeft ook al een wikipagina gekregen.
 
Jan Denys tweette dat er eerder te veel retentie is, dan te weinig. En ja, er is een soort vliegenval, waar mensen blijven plakken in jobs die misschien niet goed voor hen zijn. Compensation & benefits is dus het volgende domein voor HR.
 
Compensation & Benefits
 
De gouden kooien worden weer opgeblonken en er komt wellicht een opbod. Er wordt met bedrijfswagens gegooid. En het Belgische leger ronselt alvast mensen met de belofte dat hun studies betaald worden terwijl ze nog eens een loon er bovenop krijgen. Maar krijgen we dan de intrinsiek gemotiveerde militairen die ons land in tijden van onzekerheid moeten verdedigen? En is dat dan geen ongeoorloofde aanwending van middelen die de concurrentie op de arbeidsmarkt alweer vervalst? Het militair vaartuig de Leopold I mocht alvast niet meedoen aan de NAVO-oefeningen, wegens gebrek aan ervaring bij de bemanning. Deze blamage rechtzetten, mag toch iets kosten.
 
Pensioenen
 
In al dat arbeidsmarktgeweld zouden we nog vergeten dat er nog veel andere dossiers sluimeren. Het pensioendossier werd weer eens afgevoerd nadat de minister van pensioenen, Karine Lalieux, eigengereid een lappendeken aan maatregelen voorstelde, zonder eerst met de andere federale ministers te overleggen. Uitstel van een dossier dat al decennia aansleept en waar de opeenvolgende regeringen mondjesmaat aan sleutelden. Wie herinnert er zich nog het generatiepact?
 
Het Ziektebriefje
 
Het ziektebriefje moest er ook aan geloven. De 3 miljoen ziektebriefjes die dokters per jaar schrijven zijn een grote belasting voor de sociale zekerheid. De meeste mensen zijn te vertrouwen. Bedrijven die een absenteïsme-probleem hebben kunnen inderdaad andere middelen inzetten dan het ziektebriefje om dat absenteïsme te bestrijden.

De stijgende ziektecijfers zijn hoe dan ook een veel groter probleem. Daar horen we dat minister Dermagne wil inzetten op de re-integratie van langdurig zieken. De huidige procedure is nogal lastig en de 60 jobcoaches die aangekondigd werden zijn eerder een doekje tegen het bloeden. Het zal veel meer vergen om de mensen die vandaag hun toevlucht (moeten) zoeken in langdurige ziekte, weer aan de slag te krijgen. Een veel grondiger debat dringt zich op.
 
Eindeloopbaandebat
 
Intussen zijn de 4 ministers van werkgelegenheid (Crevits, Morreale, Dermagne en Clerfayt) al een tijdje terug van hun werkgelegenheidsconferentie rond harmonieuze eindeloopbanen. Het regeerakkoord voorzag een jaarlijkse conferentie, dus mission accomplished. We mogen niet vergeten dat de Belgen langer moeten werken, dat niet altijd willen en dat soms niet kunnen. Een onderzoek van SD Worx toonde in de zomer aan dat jonge Belgen vroeger op pensioen willen dan de oudere. Hoe gaan we ooit die 80% tewerkstellingsgraad realiseren? Misschien kunnen de harmonieuze eindeloopbanen helpen?

Het resultaat van de discussies lijkt zich te beperken tot een soort deeltijds pensioen. In Duitsland bestond dat ook al, Altersteilzeit genaamd. De Duitse staat is er mee gestopt, maar CAO’s kunnen dat nog steeds voorzien. Het is duur, maar misschien beter dan niets. En zeker harmonieuzer dan de vlucht in de ziekte, zoals de stijgende cijfers doen vermoeden. Alleen, we hebben misschien al genoeg koterijen en moeten eens werk maken van een grondige hervorming van de arbeidsmarkt.
 
Is HR in dit alles de speelbal? Of kunnen we vanuit HR ook maatschappelijk de grenzen verleggen? Is het mogelijk om in plaats van te spreken over een HR van de toekomst, te spreken over een HR voor de toekomst. Het zal nodig zijn, want ondanks de digitalisering blijft de menselijke factor nog steeds de drijvende factor achter groei en voorspoed.
En dat is de kans voor HR, dat als functie de meeste strategische bijdrage kan leveren aan de bedrijven.
 
Om te wegen op het beleid moeten we als HR beschikbaar zijn om te spreken met de beleidsmensen. Dat is één van de doelen van hrpro.be dat als enige nationale beroepsvereniging het HR-beroep kan vertegenwoordigen.